Zhaeroth

[GM-Velatria]

Muhafız Büyücü Altharion’un Kara Kaleminden
Zhaeroth “Küllerle Doğan” – Denge Taşıyan Lanet

► Show Spoiler

Külliyat'ıma ekleyeceğim en ilginç ve belki de en paradoksal varlıklardan biri: Zhaeroth, 'Küllerle Doğan' dedikleri... Bir isim ki, hem doğuşunu hem de kaderini fısıldar. Söylentilere göre, o, Gölgemenzil'in insan hanımı Elya ile bir Ejderha, Kaelen Dros'un beklenmedik ve trajik meyvesiymiş. İnsan kılığında bir ejderha yumurtasından doğan, pullarla kaplı bir bebek. Bu bilgi, ne denli tuhaf olursa olsun, Velatria'nın Tanrıkıran sonrası bükülmüş gerçekliğinde akla yatkın geliyor. O'nun doğumu, Gölgemenzil'i yangınlara boğmuş, babasının öfkesiyle şehrin yarısı küle dönmüş. Ardından annesi, onu Yitik Çukur Vadisi'nin soğuk zirvelerine, ölümün kollarına terk etmiş. İnsanlığın onu bir yaratık, bir lanet olarak görmesiyle başlayan dışlanmışlığı, onun ilk ve en derin yarası olmuş.

Fakat Zhaeroth, sıradan bir çocuk değilmiş. İçindeki o kadim ejderha kanı, onu ölümün eşiğinden döndürmüş. Onu bulan ise, Gölgeburç'tan sürülmüş, insanlığın yanılgılarına sırt çevirmiş, kendi karanlık ritüellerine gömülmüş bir büyücü, Miradun Kadregast. Miradun, onu sevgiyle değil, soğuk bir merakla büyütmüş. Bu, Zhaeroth'un ruhuna işlenmiş; insanlara güvenmez, yakınlığı zayıflık sayar. Kendi insan yanının acısını ve ejderha yanının vahşetini birleştiren bir iradeyle, 'Ya hepiniz barış içinde yaşayacaksınız ya da hepiniz yok olacaksınız' dercesine, insan ve yaratık arasındaki o kanlı dengeyi kendi yöntemleriyle kurmaya yemin etmiş. Bu, kurtarıcının mı, yoksa yıkıcının mı sözü, kestirmek güç.

Görünüşü de kendi doğası gibi tezatlarla dolu: insan bedenine rağmen kollarında griye çalan pul izleri, gözleri alev kırmızısı ve ejderha gibi ince uzun. Gümüşe çalan siyah saçları, onu yetiştiren büyücünün koruma dövmeleriyle süslü. Basit ama işlevsel, koyu renk giysileriyle gölgelerde kalmayı tercih eder; zira insanların ona yönelik bakışları, dostluktan çok korku ve nefreti yansıtır. Silah kullanımı konusunda bir usta; kılıç, balta, yumruk... Hepsini ustalıkla kullanır. Ama en etkileyicisi, içindeki ejderha iradesiyle bedenini bükmesi; kanatları belirir, pençeleri keskinleşir. Yaratıkların dilini anlar, onlarla empati kurar. Enfes bir izci ve avcıdır. Ejderha kanı sayesinde büyüye ve ateşe dirençli, doğadaki zehirlere bağışık. Yalanları dahi sezebilen içgüdüsel yetenekleri var.

Şu anda Yitik Çukur Vadisi'nde, babası Ejderha Kaelen Dros'u aramakta. Bu arayış, sadece kişisel bir serüven değil, aynı zamanda Velatria'nın kadim güçleriyle ve geleceğiyle ilgili daha büyük bir denklemi işaret ediyor. İnsanlığın gözünde o, bir yaratık, bir "Gölgelaneti" olarak kalmaya mahkûm bir anomali. Onun eylemleri insanları korusa bile, görünüşü ve doğası korkuyu besler. Zhaeroth, barışı getirmeyi dilerken, kendisi asla o barışın bir parçası olamayacağını bilerek yürür. Kimine göre kurtarıcı, kimine göre bir felaket. Onun varlığı, bu topraklara barışı mı getirecek, yoksa son yıkımı mı tetikleyecek, zaman gösterecek. Ama bir şey kesin: O, gölgelerde dans eden, kendi kurallarını yazan, kendi yolunu yakan bir alev...